Wat betekent de European Accessibility Act?

De European Accessibility Act (EAA) is een richtlijn van de Europese Unie die gericht is op het verbeteren van de toegankelijkheid van producten en diensten voor mensen met een beperking en ouderen in de hele EU. Deze richtlijn moet op 28 juni 2025 verwerkt zijn in de nationale wetgeving van alle lidstaten.

​​Nederland heeft deze richtlijn in een wetsvoorstel omgezet dat in 2024 is aangenomen door de Eerste Kamer en de Tweede Kamer. De implementatiewet toegankelijkheidsvoorschriften producten en diensten gaat in op 28 juni 2025.

Het doel van de EU richtlijnen is barrières weg te nemen die worden gecreëerd door de losstaande regels en normen in de EU-lidstaten, waardoor grensoverschrijdende handel eenvoudiger wordt en toegankelijke producten en diensten betaalbaarder en breder beschikbaar worden.

Het ultieme doel van de wet is gelijke kansen te bieden aan alle burgers, ongeacht hun beperking of leeftijd, en de inclusie van mensen met een beperking en ouderen in de samenleving te bevorderen.

De implementatiewet bestaat uit wijzigingen in een aantal Nederlandse wetten:

• De warenwet
• De wet gelijke behandeling op grond van handicap of chronische ziekte
• De telecommunicatiewet
• De overgangswet nieuw burgerlijk wetboek
• De wet op het financieel toezicht
• De wet handhaving consumentenbescherming

Het resultaat van de wijzigingen in de bovengenoemde wetten is dat leveranciers van producten en aanbieders van diensten verplicht zijn ervoor te zorgen dat hun aanbod voor iedereen toegankelijk is. 

De toezichthouder is de Autoriteit Consument en Markt.

De nieuwe verplichtingen zijn niet beperkt tot websites en apps, maar zijn van toepassing op:

• telefoons;
• computers en besturingssystemen daarvoor;
• betaalterminals, zoals een pinapparaat, en geldautomaten waar contant geld kan worden verkregen;
• zelfbedieningsterminals voor de aankoop van tickets voor personenvervoer via bus, spoor, water en lucht;
• elementen van personenvervoer via bus, spoor, water en lucht;
• bankdiensten voor consumenten, zoals consumptieve leningen, hypotheken en diensten met betrekking tot het opnemen en storten van geld;
• elektronische communicatiediensten, met inbegrip van bijvoorbeeld telefoon- en internetdiensten;
• het beantwoorden van noodcommunicatie via het noodnummer 112;
• toegangsdiensten tot audiovisuele mediadiensten zoals websites onlinetoepassingen, en diensten op basis van mobiele apparaten, zoals mobiele applicaties en bijbehorende mediaspelers;
• elektronische lezers en boeken en
• elektronische handel, zoals webwinkels.

Elektronische handel

De “elektronische handel” uit de lijst hierboven kent een vrij brede definitie:

“Diensten die worden verleend op afstand, via websites en diensten op basis van mobiele apparaten, langs elektronische weg en op individueel verzoek van een consument met het oog op het sluiten van een consumentenovereenkomst”

Websites of apps die resulteren in een transactie of contract vallen dus onder de nieuwe verplichtingen. Een voorbeeld van een transactie is bijvoorbeeld de aankoop van een product, het afsluiten van een contract of het inschrijven op een training of evenement.

Promotionele marketing

Hoewel de EU-richtlijn niet specifiek promotionele marketing websites benoemd kan content binnen de customer journey voor het aangaan van een contract of overeenkomst worden gezien als onderdeel van het verkrijgen van een dienst en dus wel onder de nieuwe verplichtingen vallen. 

Denk aan een site waarop een dienstverlener blogt over zijn product of dienst met in de blog call-to-action elementen die leiden naar een formulier waarmee men kan aangeven dat men geïnteresseerd is in een demo, waarop vervolgens het product of de dienst kan worden afgenomen.

Business-to-Business (B2B)

Een belangrijk aspect is dat het hier gaat om overeenkomsten met consumenten. B2B websites vallen daarmee dus niet binnen de richtlijn. 

Uitzonderingen

Daarnaast is er een aantal uitzonderingen die mogelijk van toepassing kunnen zijn: 

• “op dienstverleners die een onderneming voeren met minder dan tien werknemers en een jaaromzet of jaarlijks balanstotaal van ten hoogste € 2.000.000,–.
• voor zover de naleving daarvan: 
  • a. een ingrijpende wijziging van de elektronische communicatiedienst vereist, resulterend in een fundamentele wijziging van de wezenlijke aard daarvan; 
  • of b. een onevenredige last voor de betrokken dienstverlener oplevert en de dienstverlener niet uit andere bronnen dan eigen middelen financiering ontvangt ter verbetering van de toegankelijkheid, ongeacht of het om publieke of particuliere financiering gaat.”

De nieuwe verplichtingen gaan gelden voor producten die na 28 juni 2025 in de handel worden gebracht en diensten die na 28 juni 2025 aan consumenten worden verleend.

In de implementatiewet staat het volgende qua overgangsbepaling:

“Dienstverleners kunnen tot en met 27 juni 2030 hun diensten blijven verrichten met gebruikmaking van de e-handelsdiensten die zij vóór 28 juni 2025 al rechtmatig gebruikten bij het verlenen van vergelijkbare diensten.”

Grijs gebied

Wat betreft bestaande websites en apps kan er dus sprake zijn van een “grijs gebied”. Websites en apps die al bestonden voor 28 juni 2025 hoeven dus vanuit de wet gezien niet te worden aangepast tot en met 27 juni 2030. 

Maar wat betekent dit nou als je bijvoorbeeld in juli 2025 een redesign implementeert of een functionaliteit toevoegt of aanpast op een bestaande website? Wordt dit dan gezien als website of app die al eerder bestond of wordt de wijziging als dusdanig ingrijpend gezien dat er sprake is van een nieuwe dienst? Deze vraag is op dit moment nog lastig te beantwoorden en het is afwachten wat voor standpunt juristen en de toezichthouder hierin gaan innemen.

Ook kan een beroep worden gedaan op de uitzondering van “onevenredige last”, waarbij het onduidelijk is hoe je kan bepalen dat er sprake is van onevenredige last en hoe je dit dan moet onderbouwen.

Uiteindelijk is het aan de eigenaar van de websites en apps om te bepalen of de wettelijke verplichtingen van toepassing zijn.

Los van of de wettelijke verplichting van toepassing is voor je producten of diensten zijn er natuurlijk voldoende redenen om sowieso aandacht te hebben voor de toegankelijkheid van je producten en diensten. 

Lees hier meer over in ons artikel “Digitale toegankelijkheid: 5 voordelen voor website-eigenaren”.